Na twee jaar sparen was het eindelijk zover voor zeven leden van Projunior. Tassen werden ingepakt voor een week bij de International Brass Band Summerschool Swansea. Titia, Eva, Marije, Gerbert, Anna, Marike en Diane vertrokken met familie 3 augustus om vijf uur richting Schiphol. Als allereerst werd er voor de reis een bloemetje neergelegd ter nagedachtenis van de slachtoffers van vlucht MH17. Na het lange wachten en tien minuten vertraging vertrokken we per vliegtuig naar het vliegveld in Cardiff. Maarliefst vijf van de zeven hadden nog nooit gevlogen, wat dus ook al een ervaring op zich opleverde. Aangekomen in Cardiff stonden we te wachten op onze taxi. Al snel kwam er een busje aanrijden, waar Nicholas Childs, dirigent van de Black Dyke, ons met een bordje van ‘Projunior’ seinde. Hij vertelde ons dat alle mensen uit maarliefst tien landen kwamen, dat je zelf keuze hebt in welke band je wilt spelen en aan welke activiteiten je mee wilt doen. Bij aankomst van het grote terrein van Swansea University werden we naar onze kamers gebracht. Iedereen sliep in een eigen kamer met douche, wc, bureau en bed. De eerste dag mochten we gelijk de sfeer van de week gaan proeven: er stond een repetitie gepland met de hele band, wat uit zo’n 100 mensen bestond. Hartstikke vals, maar dat werd al gauw weer bijgedraaid. Na een sectierepetitie/gesprek werden we ingedeeld in verschillende bands. Een ieder van ons zat in de Prestige band, ook was er de Sovereign band. De hele club werd ook in drieën gedeeld, waar drie bands uitkwamen die op woensdagavond voor entertainment en een winnaar daarvan zorgde. ’s Avonds konden we heerlijk slapen na een lange dag. De volgende dag was zo’n dag zoals we bijna elke dag hadden. ’s Ochtens spelen, ’s middags les en rust, ’s avonds weer spelen. Ook hebben we goed gebruik gemaakt van onze rust. Een aantal keren zijn we lekker uitgewaaid op het strand wat tegenover de school lag. Het weer heeft ons ook geholpen, het was de hele week warm!
Woensdagmiddag was iedereen vrij. Rust is nodig in zo’n week, omdat je elke dag veel blaast tijdens les, sectierepetities en tuttirepetities. We besloten om met de bus naar de stad te gaan, waar we lekker rondgelopen hebben. Elke avond na de repetitie met de band hadden we tijd om te genieten van de muziek van topsolisten van de Black Dyke en de Cory Band. Zo hebben we onder andere genoten van euphoniumspelers Gary Curtin en David Thornton, althoornspeler Owen Farr, trombonist Brett Baker en bassist Joseph Cook. Ongelooflijk wat deze mensen op hun instrumenten kunnen, wat ons veel inspiratie opleverde. Op woensdag hadden we een entertainment wedstrijd tussen de drie bands, waarbij weer werd bevestigd dat muzikanten zeer gezellige mensen zijn. Paul Lovatt-Cooper was ook aangekomen, hij zat die avond in de jury van de entertainment wedstrijd. Die man kan geweldige muziek maken, maar om hem eens te ontmoeten is meer dan fantastisch! Hij is een echte levensgenieter en heeft geweldige humor. Woensdagavond zijn we voor het eerst naar de bar geweest. Richard Marshall, principal van de Black Dyke, was daar zo enthousiast over. Hij sleepte ons mee in het spel poolen. De mensen waren allemaal zo hartelijk, dat we de daaropvolgende avonden maar weer heen zijn gegaan. Donderdag werd omgeroepen tot ‘Verdi’s Thursday’. Die dag ging bijna iedereen naar Verdi’s. “They got the best icecream in the World,” vertelde Nicholas Childs ons. Het plekje lag prachtig aan zee en bij hoge rotsen waar we onder het genot van een ijsje hebben kunnen genieten. Toen Alison Childs ons weer ophaalde, hebben we als allereerst de nieuwe cd mogen bewonderen van de Black Dyke die pas rond oktober uitkomt. Tijdens deze eer was het muisstil in de bus. Ook die avond hadden we weer repetitie en werd het afgesloten met een gezellig avondje aan de bar. De volgende dag, vrijdag 8 augustus, zou onze laatste dag zijn. De volgende dag hadden we alleen nog maar ontbijt en werden we naar het vliegveld gebracht. Vrijdag was anders, die dag was het tijd voor het slotconcert. Met de gedachte dat we nog niet naar huis wilden en dat we zóveel hadden geleerd van deze geweldige mensen, werden we klaargestoomd voor het concert. In ons IBBSS (International Brass Band Summerschool Swansea) shirt hadden we de laatste repetitie. Al gauw kwamen Oebele, Nynke en Zweitze eraan en hebben we een prachtig concert gegeven. Ook hebben er solisten gespeeld zoals Owen Farr, Brett Baker en Richard Marshall. Kippenvelmomenten waren zeker aanwezig. En wat werd er een berg mooie muziek gespeeld! Fire in the Blood van Paul Lovatt-Cooper was het grote werk van de Prestige band. Geweldig stuk, dat Cooper zelf gedirigeerd heeft. Kippenvel krijg je al op de manier hoe Cooper muziek beleeft. Na het geweldige concert hebben we met al deze leuke mensen een fantastische avond gehad in de bar en op het strand. Jammer dat het alweer voorbij was, maar zoals Nicholas Childs tegen ons zei de volgende dag op het vliegveld: “I’m sure we will meet again.”