Na het Mei-Concert was er nog maar een korte periode om zich voor te bereiden op het Wereld Muziek Concours in het Limburgse Kerkrade, omdat het verplichte werk voor dit concours alweer op de muziekstandaard lag. Dit Wereld Muziek Concours is een internationale viering van de blaasmuziek, dat sinds 1951 iedere vier jaar plaatsvindt in Kerkrade, is in de kern een blaasmuziekfestival met als basis de wedstrijden voor harmonie- en fanfareorkesten, percussie-ensembles, brassbands, mars- en showbands en dirigenten. Deze zomer wordt de negentiende editie gevierd!
Drukke weken lagen in het verschiet. Het vergde dan ook de volledige inzet van de leden van de brassband en hun dirigent. Het programma zou bestaan uit een verplicht werk en een vrij werk. Het verplichte werk was het werk “Entertainments” van de Britse componist en muziekpedagoog Gilbert Vinter. Het was een werk, dat in 1968 ook al eens was uitgevoerd. Als vrij werk speelde de brassband o.a. het werk “Babylon” van de Franse componist Thibaut Bruniaux.
Voordat de muzikanten op negen juli afreisden naar Kerkrade was een week voor hun optreden voor de vaste supporters en de echte muziekliefhebbers nog een Try-out in de Gereformeerde Kerk.
Aangezien Gloria Deï in 2013 en 2017 in Kerkrade beide keren het kampioenschap behaald hadden, wilden ze op dit wereldconcours opnieuw goed voor de dag komen. In 2013 trad de band op in de 3e divisie en in 2017 in de 2e divisie. Ook in 2022, i.v.m. corona was het concours een jaar uitgesteld, kwam de brassband wederom uit in de 2e divisie.
Zaterdag negen juli was het dan eindelijk zover. Om zeven uur vertrokken de eerste muzikanten reeds richting Limburg om deze dag volledig mee te nemen en alvast een leuk plekje voor de zomervakantie te reserveren. De reis verliep voorspoedig en ondanks aangekondigde wegversperringen hadden ze deze dag geen last van de boerenprotesten tegen de stikstofplannen van het kabinet.
In het begin van de middag arriveerden de eerste gasten op de gezellige familiecamping De Watertoren in Landgraaf. Deze camping lag op ongeveer 10 minuten rijden van het centrum van Kerkrade. De muzikanten, die met eigen vervoer gekomen waren, moesten nog even hun geduld bewaren, aangezien ze pas om drie uur de sleutel van het chalet konden krijgen. Geen probleem, want de koffie en een stuk Limburgse vlaai, viel zoals gewoonlijk in goede aarde. De campinggasten werden verdeeld over een vijftal chalets, die door Tineke Jager al in een vroeg stadium geregeld waren. Behalve de gasten, die per auto waren gekomen, kwamen er ook nog een aantal gezinnen in hun caravan naar Landgraaf. Daarnaast hadden nog een aantal trouwe supporters elders een slaapplaats gevonden. 
Nadat de bedden in de chalets voor de nacht waren opgemaakt, vertrok het gezelschap aan het eind van de middag naar het centrum van Kerkrade om aldaar op de markt te genieten van een Italiaanse- of Griekse warme maaltijd. Ondertussen zorgde op een groot podium aan de kop van het marktplein een symfonieorkest voor de nodige sfeer. Onder het genot van een glaasje bier en een heerlijk zonnetje zaten de muzikanten zich in stilte voor te bereiden op het optreden van de volgende dag.
Om de volgende dag weer fris aan de start te verschijnen, gingen ze op tijd weer naar Landgraaf om van een goede nachtrust te genieten.
De volgende dag, de dag van de waarheid, kon je zien, dat de nodige spanning bij een aantal muzikanten al enigszins zichtbaar was. Enkelen van hen zochten vervolgens de kantine van de camping op, om samen de spieren alvast wat los te maken en bepaalde solistische stukken nog eens door te nemen. Rond half elf werden de instrumenten ingeladen en vertrok het gezelschap naar Theater Kerkrade. In Kerkrade aangekomen bleek, dat het parkeerterrein bij de Rodahal was afgesloten en ze op zoek moesten naar een geschikte parkeerruimte in de naaste omgeving van de concertzaal.
Na het inspelen betrad de brassband de arena van het enigszins sfeerloze theater Kerkrade. Sfeerloos, omdat er maar een handjevol supporters in de grote zaal aanwezig waren. Ondanks deze handicap liet de band zich in het geheel niet uit het veld slaan. Volgens journalist Ale Nicolai was de start van de band een beetje nerveus, maar dat ging rap beter. Na het optreden liet dirigent Gerk Huisma weten, dat de band geweldig klonk en ondanks kleine oneffenheden hadden ze de muzikale boodschap perfect overgebracht. Hij was dan ook heel tevreden over hun optreden.
Dorpsgenoot en muziekdocent Jappie Kuipers, die met een kritisch oor alle zeven deelnemende bands in de 2e divisie beluisterd had, liet na afloop weten, dat Gloria Deï hoge ogen zou gooien om in de prijzen te vallen.
Nadat alle bands hadden opgetreden, vertrokken de muzikanten met z’n allen weer naar de markt om daar een hapje te eten. Je zag duidelijk dat de spanning er af was. Alom tevreden gezichten en nu maar afwachten of de jury dezelfde mening was toegedaan.
Tegen 19.00 uur zochten ze elkaar weer op en trokken ze en bloc naar de Rodahal, alwaar de prijsceremonie zou plaatsvinden. In de volle Rodahal werd het geduld van de diverse korpsen wel op de proef gesteld, want pas om kwart voor acht werd de uitslag bekend gemaakt. Om de tijd te doden werden door de bands diverse volksliederen en ander bekende liederen gezongen en ging op gepaste tijden de wave door de zaal. Ondertussen steeg de spanning in de zaal, want wie van hen zou er deze keer met de hoogste eer vandoor gaan.
Naast de hoofdprijs werden eerst nog een aantal andere extra prijzen bekend gemaakt. Zo werd de prijs voor de beste solocornettist gewonnen door Oebele van der Heide van Gloria Deï en of dat nog niet genoeg was, ging de brassband ook nog met de meest opmerkelijke muzikale presentatie van het verplichte werk “Entertainments” naar huis. Begrijpelijk dat de spanning ongekende vormen aannam.
In eerste instantie werden de prijzen van de laagst geklasseerde bands bekend gemaakt. Tenslotte bleven er nog twee bands over en dat waren de Brassband Panta Rhei uit België en Gloria Deï.
Eindelijk kwam het verlossende woord. Gloria Deï had met maar liefst vier punten verschil gewonnen van het Belgische Panta Rhei. Een ongekende prestatie en dat voor de derde keer op rij. De muzikanten vlogen elkaar om de hals en feliciteerden elkaar. Toen de spanning er helemaal af was, hielden velen het niet meer droog. Ook voor dirigent Gerk Huisma was dit een geweldig succes.
Na alle felicitaties en verdere plichtplegingen verplaatste het gezelschap zich weer naar de markt, waar men zich in het feestgedruis stortte. Samen met andere leden van de concurrerende band werd er gedanst en verdwenen heel wat pilsjes in de dorstige kelen.
Het werd laat, héél laat deze avond, omdat op de camping het feest nog een vervolg kreeg. Ondanks het feesten waren de muzikanten de volgende morgen allen weer paraat om de chalets weer in goede staat achter te laten en vertrokken allen weer naar het hoge noorden.
